Bladiebla #6: weer thuis, nieuwe spiegel en Marrakesh souvenirs

Na een reis van drie weken naar Madrid, Granada, Málaga en Marrakesh, ben ik eindelijk weer thuis. Het is waar wat ze zeggen: there’s no place like home. In mijn geval althans. Er is een goede reden dat ik voor Valencia heb gekozen, namelijk dat het werkelijk een zalige stad is, met een minstens net zo zalig klimaat. Het is onvoorstelbaar hoe snel ik een nieuw leven heb kunnen opbouwen in een onbekende stad, waar ik helemaal in mijn eentje naartoe ging. Ik miste tijdens deze drie weken mijn vriendinnen, het park, mijn balkonnetje op vijf hoog middenin het centrum en alle eettentjes waar ik geregeld op het terras plof. Ik miste alles. En dat terwijl ik een paar weken geleden even in paniek was en niet eens wist of ik hier wel wilde blijven… (Daar lees je hier meer over…)

In deze post kon je lezen dat mijn spiegel aan diggelen was gevallen. Niet dat ik daar wakker van lag, want het was niet bepaald de mooiste. Het was zo’n typische standaard spiegel die hoorde bij het (net zo standaard) meubilair van mijn studiootje, die eigenlijk aan de muur hoorde te hangen, maar gewoon op de grond stond omdat er niet geboord mag worden. Je snapt dat toen hij (volledig buiten mijn schuld om overigens) omviel, ik besloot dat ik net zo goed een trendy exemplaar kon kopen, dat ik mee kan nemen als ik ooit verhuis. Dan houden ze die standaard spiegel maar lekker in van mijn borg…

De spiegel bestelde ik bij Wabi Home. Ik koos voor dit model omdat hij pootjes heeft, waardoor het juist de bedoeling is dat hij op de grond staat. Het bamboe geeft het kleine halletje een hele warme, gezellige uitstraling, en ik vind de ronde vorm aan de bovenkant echt prachtig!

Lezen en Spaans leren

Een van die dingen waarvan ik altijd zeg dat ik ze vaker wil doen, is lezen. Ik kon als kind dagenlang lezen, me helemaal onderdompelen in boeken en fantasiewerelden, maar daar is nu weinig van over. Op de een of andere manier vind ik er gewoon de rust niet voor. En dat terwijl ik er heus genoeg tijd voor heb. Dus stapte ik weer eens naar de boekhandel en ging ik voor een Spaans boek, dat op het eerste oog gemakkelijk wegleest. Zo kan ik mooi een hobby oppakken, terwijl ik tegelijkertijd mijn Spaans verdiep. Ik spreek eigenlijk al redelijk vloeiend Spaans, maar merk dat zodra ik voornamelijk met Engelssprekende vrienden omga, het heel snel verwatert. En dat vind ik zonde, dus probeer ik zo nu en dan mezelf te dwingen daar iets aan te doen.

Direct na thuiskomst pakte ik een oude gewoonte weer op, namelijk elke dag een uur wandelen. Soms door het park, soms door de stad, soms door een van de buitenwijken die ik eigenlijk nog niet ken, puur om het gevoel te hebben iets nieuws te ontdekken. Op hele drukke werkdagen ga ik ’s middags, en op dagen dat ik weet dat ik niet super veel te doen heb, loop ik rond 08.00 de deur uit. Hoodie aan, petje op en gaan… Love it.

Souvenirs uit Marrakesh

En dan over op het favoriete deel van deze blogpost, namelijk mijn souvenirs uit Marrakesh! Het eerste wat ik kocht was de tas, gemaakt van een wollen deken. Niet dat ik een tas nodig had, maar dat was de enige manier om al die andere souvenirs mee te kunnen nemen in het vliegtuig. Ik betaalde er omgerekend €23 voor. Hij is helemaal gevoerd en heeft zelfs een binnenvakje met rits! De volgende dag kocht ik de kleine spiegeltjes en het palmboom hangertje, en betaalde €18 voor alledrie samen. Dit vond ik eigenlijk teveel, maar na eindeloos afdingen bij diverse winkeltjes had ik er geen zin meer in. Ik wilde ze gewoon hebben. Punt.

In deze post over Marrakesh lees je meer over dat afdingen, en waarom ik het zo verschrikkelijk vind. De grote fruitschaal kocht ik samen met de twee espressokopjes (ik drink niet eens koffie!) voor €30, het bruine mokje was €4, de schoenen €25, voor het zeeppompje en bakje voor watjes betaalde ik samen €18 en de twee opbergmandjes waren samen met de drie pannenonderzetters €37. Dit was overduidelijk de beste deal van de hele week.

Hoe dan ook zal ik heus nog steeds teveel hebben betaald, maar het maakt me allemaal niks uit. Ik ben super blij met alle items, die me er bovendien aan herinneren dat ik veel meer kan (en durf!) dan ik had gedacht…

Liefs, Leonie

Verder lezen? Lees dan Bladiebla #7 of begin bij Bladiebla #1 om ze allemaal te lezen.