Bladiebla #1: Kettinkjes, de kringloop en minder vlees eten

Omdat ik werkelijk de kracht niet zou hebben om op vaste basis weekoverzichten bij te houden, dacht ik: ik ga het anders doen! Vanaf nu dus af en toe een lekker blogje in de categorie #bladiebla, waarin je een inkijkje krijgt in mijn leven en mijn hoofd. Niet dat ik ooit echt iets spannends doe…

Het was ergens in juni dat ik besloot om een sieradenlabel te starten, waarna ik enthousiast aan de slag ging met ontwerpen. Ik bestelde vrij impulsief een grote berg kralen, rijgmateriaal en sluitinkjes bij allerlei verschillende leveranciers en ging vol goede moed aan de slag. En toen kwam de zomer. Het werd warm, heel warm, en ik was op de meeste dagen al lang blij dat ik mijn betaalde werkzaamheden gedaan kreeg. De kettinkjes lagen op een hoop in de hoek van mijn bureau en wachtten geduldig op de volgende golf van inspiratie. Die kwam heus, maar het blijkt dat materialen inkopen in China meer gedoe met zich meebrengt dan ik dacht.

Wekenlang probeerde ik met de Spaanse douane te communiceren om een pakket vrij te laten geven. Niemand wist uit te leggen hoe en aan wie ik de inklaringskosten moest betalen en welke formulieren ik moest invullen. Een ander pakket kwam niet eens aan. De track and trace liet zien dat het al lang bezorgd was, maar niet bij mij. Het ID-nummer van de persoon die het in ontvangst had genomen kende ik niet, dus ik wacht nog steeds op een terugbetaling. Je zou kunnen zeggen dat het niet echt mee zat…

Ik bleef mezelf voorhouden dat ik kon starten met de verkoop van de kettinkjes die ik al had, als ik in ieder geval de verpakkingen binnen had. Dus ik bleef maar mailen naar de producent, die in verband met vakantie enkele weken niet bereikbaar was. En toen gaf ik het op. Of in ieder geval tijdelijk. Het ging hem gewoon niet worden deze zomer.

Wat deed ik dan wel deze zomer?

Het kopje hierboven impliceert dat ik van alles heb gedaan deze zomer, maar dat valt eigenlijk wel mee. Ik werkte voor de verandering een stuk minder uren, bracht veel tijd door in de keuken en lag voor een groot deel van de tijd op het strand of plat op bed met de ventilator op de hoogste stand. Wat kan ik zeggen? Juli en augustus zijn in Valencia alleen leuk als je airconditioning hebt.

En wat doe je als je het letterlijk te warm is om ook maar iets te doen? Dan ga je (althans in mijn geval) series, films en documentaires kijken. Ik keek alle afleveringen van Sex and the City opnieuw, begon met Pretty Little Liars, ging op zoek naar nieuwe YouTube kanalen met gezonde recepten en belandde zoals altijd weer in de vegetarische hoek. Ik weet niet wat het is, maar ik ben gewoon nooit een fan van vlees geweest en ben heel gevoelig voor verhalen of beelden van hoe het eraan toegaat in de vee-industrie. Om te janken, echt.

Dus sloeg ik weer een lading kikkererwten, bonen, linzen en vega burgers in en voel ik me nu weer een beter mens.

Tweedehands goed

Ik Nederland ging ik altijd al graag naar de kringloop en liep ik daar geregeld tegen heuse pareltjes aan. Hier in Valencia is dat zelfs nóg makkelijker! het stikt hier van de vintage winkels (die overigens niet zo goedkoop zijn als de kringloop, maar ook niet zo duur als in Nederland), maar ik ontdekte laatst wel een liefdadigheidswinkel hier om de hoek. Zo’n winkel waar mensen hun oude of ongebruikte kleding naartoe brengen, waar je het voor een paar euro kunt kopen. Nou, en dan ben ik er natuurlijk als de kippen bij!

Ik kocht deze waanzinnige lange rok met bloemen (en zakken!!) en een oversized blauwe blouse, die ik geloof ik ook had gekocht als hij van de Mango was. Je snapt wat ik bedoel. Ga jij vaak naar de kringloop, of koop je liever alles nieuw?

***

Tot zover de eerste #bladiebla,  Ik hoop dat de verwachtingen niet al te hoog gespannen waren, dat u ervan genoten heeft en ik zie u graag terug bij de volgende. Ciao!

Liefs, Leonie.