The Artist’s Way – deel 2

Het tweede hoofdstuk van The Artist’s Way draait allemaal om het herstellen van een gevoel van identiteit, of in de woorden van schrijfster Julia Cameron: mentaal gezond worden. Dat klinkt zwaarder dan het is, maar is wel heel belangrijk. Ze gaat allereerst in op hoe je (opnieuw) kunt leren te vertrouwen op je creativiteit, of eigenlijk: hoe je zelftwijfel kunt aanpakken. Vervolgens wijdt ze pagina’s lang aan hoe andere mensen je tegen kunnen werken in je proces. Ze noemt ze giftige speelkameraadjes, of zelfs gekmakers. Gekmakers zijn mensen die zelf creatief geblokkeerd zijn en zich er niet prettig bij voelen dat jij je aan het ontwikkelen bent, óf mensen die jaloers of super perfectionistisch aangelegd zijn en simpelweg niet willen dat jij groeit. Mensen voor wie niks ooit goed genoeg is, die van drama houden en zich altijd beter voordoen dan anderen. Die overal iets op aan te merken hebben en zelf doen alsof ze alles weten en kunnen. Het moge duidelijk zijn dat dit type mensen niet (meer) welkom is, want ze houden geen rekening met jouw dromen en verlangens, en vinden hun eigen behoeften, onzekerheden en angsten belangrijker dan die van jou.

Pottenbakles

In week 1 schreef ik me heel impulsief in voor 5 lessen pottenbakken in een atelier in de buurt. Het is iets waar ik al heel lang van droom, maar op de een of andere manier was er altijd wel een reden om het niet te doen. Daar kwam deze week verandering in, want op donderdagochtend volgde ik mijn eerste les. Ik zag mezelf al direct allemaal leuke schaaltjes en mokken maken, haha. Ik moet hier twee weken later nog steeds om lachen. Les één bestond namelijk voor 50% uit klei kneden en voorbereiden, en voor de andere 50% uit verwoede pogingen om een dikke homp klei te centreren op de draaischijf. Wat een stuk moeilijker is dan het lijkt. Al wiebelend dwong ik de klei omhoog en omlaag, en omhoog en omlaag, terwijl elke beweging hem verder uit balans leek te duwen.

Het moge duidelijk zijn dat ik niet de makkelijkste hobby heb gekozen, en dat dit de komende weken (maanden?) een lesje in geduld gaat worden. Wat volgens Julia Cameron trouwens helemaal prima is, want groeien op creatief vlak betekent accepteren dat je eerst veel amateuristisch, slecht of simpelweg lelijk werk maakt. Je kunt niet vanaf dag één heel goed zijn in iets, en laat dat nu precies mijn valkuil zijn. Ik heb namelijk NUL geduld en alles moet meteen perfect. Zucht…

De oefeningen van week 2:

Er wordt me deze week gevraagd om bij een aantal dingen stil te staan. Puur om in te zien of ik eigenlijk wel de baas ben over mijn tijd, wat ik op verschillende vlakken moet beoordelen. Allereerst moet ik kijken naar waar ik voornamelijk mijn tijd aan besteed en of ik dat doe omdat dat moet, of omdat ik dat zelf graag wil. Ik besef me dat ik op dat vlak de afgelopen jaren al veel winst heb behaald. Ik doe bijna niks meer waar ik echt geen zin in heb en heb een fijne kring mensen om me heen die heel goed aanvoelen (en respecteren) als ik iets niet wil of zelfs op het laatste moment annuleer.

Ook moet ik een lijstje maken met 20 dingen die ik leuk vind om te doen. Direct voel ik verzet, hoe kan ik nu 20 dingen verzinnen die ik leuk vind om te doen? Ik begin met schrijven en kom inderdaad niet verder dan 8. De dagen daarna denk ik er actief over na en elke keer als ik iets nieuws verzin, vul ik het lijstje aan. Zo kom ik uiteindelijk toch een heel eind:

• Zwemmen
• Lezen
• Wandelen
• Een serie kijken (ik kijk momenteel Julia op HBOmax)
• Naar de markt gaan
• Naar het strand gaan (om te wandelen en naar de zee te kijken, niet om te zonnen)
• Yoga doen
• Fotograferen
• Nieuwe recepten proberen
• Kringloopwinkels afstruinen
• Een boek lezen in een koffietentje
• Nieuwe combinaties maken met kleding die ik niet vaak (meer) draag
• Borduren (vond ik ooit leuk, maar ik was er natuurlijk niet direct goed genoeg in, dus stopte meteen weer)
• De botanische tuin (hier in Valencia) bezoeken
• Picknicken
• Yahtzee of Jenga spelen; de enige twee spelletjes die ik in huis heb.
• Bowlen
• Een massage krijgen in een massagesalon
• Een museum bezoeken (ik doe het bijna nooit, schandalig!)
• De zonsopgang of zonsondergang bekijken

En natuurlijk moet ik vervolgens twee dingen uitkiezen die ik deze week ga doen. Het wordt de botanische tuin (waar ik ga oefenen met fotograferen) en het reorganiseren van mijn kledingkast. Wat dus eigenlijk drie dingen zijn. En ik vind dat de botanische tuin ook geldt als Artist’s Date, dus daarmee sla ik mooi twee vliegen in één klap!

De levenstaart

Om in kaart te brengen op welk vlak ik me (nog) niet voldaan voel, moet ik een levenstaart tekenen. Oftewel: een cirkel die uit zes punten bestaat: spiritualiteit, lichaamsbeweging, spelen, werk, vrienden en romantiek/avontuur. Op elk van deze zes punten moet ik aangeven hoe voldaan ik me voel, waarna ik deze punten met elkaar verbind. Er ontstaat een soort spinnenweb, dat aangeeft op welk vlak het tijd is voor verandering. Bij mij zijn dat drie vlakken: lichaamsbeweging, spelen en avontuur (op romantisch vlak heb ik niks te klagen, maar romantiek en avontuur zijn vast om een goede reden met elkaar verbonden).

Tijd voor verandering?

Kijkend naar mijn levenstaart (ik blijf het een kinderachtige benaming vinden) sta ik vervolgens stil bij wat ik zou willen veranderen. Julia daagt me uit om tien dingen op te schrijven, van onbeduidend klein naar groot, die ik voor mezelf graag zou willen. Ohja, het moet in de ‘ik zou graag’-vorm…

• Ik zou graag een satijnen kussensloop kopen, lijkt me zo zalig slapen!
• Ik zou graag het borduren weer oppakken (niet dat ik tijd heb voor nóg een hobby, maar goed…)
• Ik zou graag vaker de tijd nemen om te mediteren
• Ik zou graag vaker sporten
• Ik zou graag elke maand een boek lezen
• Ik zou me graag minder verliezen in voorgestelde content op Instagram
• Ik zou graag mijn webshop lanceren, ondanks dat deze nog niet perfect is, zodat ik alles langzaam kan uitbreiden (gevalletje extreem perfectionisme going on here…)
• Ik zou graag in staat willen zijn om te niksen, zonder het gevoel te hebben altijd iets productiefs te moeten doen. Ik weet niet hoe mensen dat doen, niksen. Ik kan het in ieder geval niet.
• Ik zou graag vaker een weekje of weekend weggaan.
• En de ultieme: ik zou graag met een Day Zero project starten, want er is nog zoveel (kleins én groots!) dat ik nog wil doen, wat er nooit van komt als ik het niet opschrijf en daar actief een doel van maak…

Wat een interessante week weer, hoewel ik moet toegeven er zeker twee weken over gedaan te hebben (plus de tijd die ik nodig had om de blogpost af te ronden, oh well… als ik geen werk, hobby’s en vrienden had zou dit blog floreren, haha!)

Op naar week 3!

Liefs, Leonie

Op dit moment werk ik aan: week 3. De blogpost volgt snel! Voor updates volg je me op Instagram, xx Leonie.