Stilte

In een wereld waar altijd geluid is, laat ik het ruis noemen, vind ik het soms moeilijk de stilte op te zoeken. En dan bedoel ik niet de letterlijke stilte, het omlaag draaien van de volumeknop, want dat is niet zo moeilijk. De stilte die ik bedoel zit in mij. In de verstilling in het moment, de volledige acceptatie van alles wat is en het loslaten van alles waar ik zogenaamd aan zou moeten denken of wat ik zou moeten doen.

We worden de hele dag door gebombardeerd met nieuwsberichten, reclame, meningen, kritiek, trends waar we aan mee moeten doen en ga zo maar door. We moeten ‘zus’ doen om gelukkig te worden en precies ‘zo’ leven om alles voor elkaar te krijgen. En hoewel ik al een stuk ongevoeliger ben geworden voor al deze invloeden, betrap ik mezelf er nog geregeld op dat mijn gedachten een loopje met me nemen. Dat het in mijn hoofd al de volgende dag is, waarop ik tien mensen moet mailen voor mijn werk. Dat ik niet eens mijn telefoon met rust kan laten als ik aan het koken ben en zelfs tijdens het douchen aan tienduizend dingen tegelijk denk.

Het zal iets te maken hebben met de haast die ik heb om van alles te bereiken (ik schreef in deze post al over het begrip geduld), maar waarom kan het niet tegelijk? Waarom is het zo moeilijk om een ‘vol’ leven te hebben en tegelijkertijd in staat zijn om pauzes te nemen waarin je echt alles volledig loslaat. Waarin je alleen nog maar ademt en met je aandacht in het huidige moment bent? Ik kan wel mooi vertellen over dat ik tegenwoordig geregeld mediteer, maar ik vind het moeilijk hoor, echt. Ik kan het gerust een week lang elke dag doen, waarna ik alweer een dag skip omdat ik het zo ‘druk’ heb, terwijl het juist dan zo belangrijk is. En na een dag overgeslagen te hebben is het de week erna ook al niet meer zo boeiend.

Ik kijk naar mensen die een gezin hebben, die daadwerkelijk elke dag naar hun werk moeten in plaats van thuis te werken, zoals ik. Mensen die mantelzorgen, een grote berg vriendschappen onderhouden (hoe dan?!) en vier keer in de week sporten. Mensen die daadwerkelijk een ‘vol’ leven hebben. Dan moet ik toch zeker wel in staat zijn om af en toe die stilte op te zoeken zonder dat ik afgeleid word?!

En dus steek ik na een lange werkdag dat kaarsje maar weer eens aan en zet ik een ontspannen muziekje op. Ohja, ik wilde die YouTube video nog even kijken, en had ik die meeting morgen nou om 14.00 of 15.00? Eigenlijk ziet mijn nagellak er niet meer uit, zo kan ik toch niet mediteren? En zit daar nou een vlek op de muur of is dat een of ander beest? Beter meteen even checken, net als of ik nog wel genoeg kaarsen heb, of zal ik ze anders direct even gaan kopen?

Welkom in mijn hoofd.

Liefs, Leonie.